بعضی از اوقات ما انسانها چیزهایی رو میبینیم و از کنار اون میگذریم شاید برامون با اهمیت نباشه و شاید اصلا ندونین در اون موقعیت باید چکار کنیم و شاید مهترین مساله ما نمیدونیم درجه اهمیت اون مساله چقدر هست که حتی بخوایم به اون توجه کنیم

یکی از مواردی که باید ما که در عرصه تکنولوژی و فن آوری داریم کار می کنیم و باید به اون توجه داشته باشیم لوازم الکترونیکی دسته دوم و بلااستفاده دوروبرمونه که هیچ گاه توجه مارو به خودش جلب نکرده اما در ادامه مطالبی رو میخوام خدمتتون عرض کنم که بد نیست به بهش کمی بیشتر فکر کنیم

مساله مهمی که کشور ما متاسفانه با اون روبرو هستیم اینه که داریم به سطل آشغال بزرگی برای کشورهای توسعه یافته تبدیل میشیم واز اون بی خبریم همونطور که در سالهای اخیر بسیار زیاد دیدید و شنیدید کالاهای الکترونیکی استوک زیادی وارد کشورمون میشه و بعضا شاید ما هم اونارو میخریم و از اون ها استفاده می کنیم مثل کیس های قدیمی ، مانیتور های استوک ، محصولات صوتی  و تصویری و موبایل و ..... هزاران کالایی که در تو این حوزه وارد کشورمون میشن متاسفانه.

شاید یکبار هم از خودمون نپرسیدم چرا اصلا این کالاها رو کشورهای دیگه از بین نمیبرن و اقدام به صادراتشون می کنن .بله معدوم کردن این نوع کالاها ضرر های فراوانی میتونه برای محیط زیست کشورشون و سلامتی آیندگانشون داشته باشه به همین خاطر بهترین راه میتونه صادر کردن اینگونه محصولات به کشورهای جهان سومی مثل ایران باشه

صادرات اینگونه محصولات از سال 1989 ممنوع شده و با توافق هر دو کشور باید صورت بگیره اما این قرارداد بین المللی  از طرف کشور هایی مثل چین و آمریکا حتی امضا  هم نشده و اون رو زیر پا میگذارن و متاسفانه کشور ماهم به دلیل نداشتن قانون مدون و محکم نمیتونه جلوی یک عده از سود جویان رو بگیره تا نتونن این کالاهارو وارد کشورمون کنن

در سال 2012 کشور های اروپایی و آمریکایی 9.5 میلیون تن محصولاتی از قبیل تلویزیون . مانیتور و و تلفن ها ی هوشمند ... رو بدون بازیافت بیرون ریختن . بله متاسفانه ایران هم از واردات این قبیل از کالاها سهم بسزایی داشته و می تونید با یک بازدید ساده از شرکت های ایرانی فروش اونهارو به چشم خودتون ببینید . متاسفانه من با صحنه ای رو برو شدم در اطراف محل کار خودم که مانیتور های CRT  قدیمی رو به صورت کیلویی به فروش می رسوندن اینکه ما توان بازیافت تمامی این دسته از کالاهارو نداریم بر کسی پوشیده نیست شاید در شهر خودمون کارهایی انجام شده به جهت بازیافت اما کافی نیست. اونها اما فقط در حد استخراج طلا و نقره و مس و روی موجود در محصولات الکترونیکی انجام می گیره و باقی مونده این قطعات به شکل صحیحی باز یافت نمی شه و شاید در بعضی مواقع متاسفانه  سوزونده می شه .

جالبه بدونید 70 درصد کالاهای الکترونیکی در چین بازیافت میشن و به دست ما میرسن .در میان کشور های فقیر و توسعه نیافته  کشور غنا به عنوان یکی از کشورهایی که بیشترین زباله های الکترونیکی دنیا رو در خودش جای داده میشه نام برد که زمین های پایتخت اون به شدت تحت تاثیر  دفن و بازیافت محصولات الکترونیکی بلااستفاده قرار گرفته است . امیدوارم که ما به سرنوشت این کشور ها دچا نشیم

همونطور که میدونید عمر مفید یک کالای الکترونیکی که با برق مستقیم کار میکنه 5 سال بیشتر نیست و بعد از این زمان میتونه اثرات مخربی در طولانی مدت روی  محیط زیست بذاره.اما این اثرات وقتی شدید میشن که بخوام اونهارو به صورت غیر استاندادی دور بریزیم

باید بدونید که سرب موجود در باطری ها و حتی جیوه های موجود در مانیتور ها و تلوزیون های استوک بسیار برای سلامت انسان خطرناک و مضر هستند که این دسته از محصولات بیشترین روند واردات رو در ایران دارند.

لطفا برای نخریدن اینگونه کالاها از همین حالا اقدام کنید تا زمینه وارداتش به کشورمون کمتر و کمتر بشه تا آیندگان هم از سلامت محیط زندگیشون بهره ببرند.